რა არის NFT?

ადამიანები ქონებას ვაგროვებთ. აქამდე ეს რეალურ სამყაროში ხდებოდა, ახლა კი ნელ-ნელა ვირტუალურშიც ვიწყებთ იგივეს. “კი, მაგრამ ციფრულ პროდუქტებს რეალური ღირებულება ხომ არ აქვს?” იკითხავს ვინმე. კი, მაგრამ რას აქვს?

აქ ვხედავთ მკაფიო განსხვავებას რეალურ და ვირტუალურ სივრცეს შორის. ვან გოგის ტილო, მაგალითად მზესუმზირები, ერთდროულად ორ სახლში ვერ ეკიდება. ნებისმიერი დიჯიტალ ნახატი კი შეგვიძლია ყველამ გადმოვწეროთ ჩვენ-ჩვენს კომპიუტერში, ყველას ორიგინალი გვექნება. მაგრამ გვექნება რომ? სწორედ აქ შემოდის NFT- ციფრული აქტივის ვერიფიკაცია.

“კი, მაგრამ რად უნდა? ხომ შემიძლია მეც მქონდეს კატოს ნახატი? რა აზრი აქვს ორიგინალი იქნება თუ არა?” კარგი კითხვაა, თუმცა ეს კითხვა ვან-გოგის მზესუმზირებზეც ვრცელდება. რად მინდა ორიგინალი, თუ ვერ გავარჩევ რეპროდუქციისგან?

რამოდენიმე მიზეზია: შენ იცი, რომ ხალხი ამ ნახატის ღირებულებას აღიარებს, შეგიძლია ნებისმიერ დროს გაყიდო და ფული მიიღო; პრესტიჟია – ციფრული ნახატის ორიგინალის და როლექსის საათის მფლობელები თავიანთ სტატუსს უსვამენ ხაზს.

NFT აბრევიატურაა და ნიშნავს Non-Fungible Token-ს, ანუ იმას რასაც ვერ ჩაანაცვლებ. აქამდე სულ ნახატებზე ვლაპარაკობდით, თუმცა NFT შეიძლება იყოს საერთოდ ყველაფერი. მაგალითად პოსტი სოციალურ ქსელში, სიმღერა, მოთხრობა, კალიგრაფია, მათემატიკური ფორმულა და ა.შ.

იმის გამო, რომ ბლოკჩეინი მფლობელების ისტორიას ინახავს, თუ მომდევნო მფლობელები ანას ლექსს კიდევ გაყიდიან, ანას შეეძლება ყველა ახალი გაყიდვიდან წილი მიიღოს.

ზოგიერთი NFT ნაკრების მფლობელები გარკვეული სოციუმის წევრებიც ხდებიან, შეუძლიათ ეკონტაქტონ საყვარელ არტისტებს, მიიღონ რაიმე ღონისძიებაზე დასწრების უფლება და ა.შ.

ახლა მსოფლიო NFT ეიფორიაშია, რომელიც სავარაუდოდ დიდხანს არ შენარჩუნება. თუმცა NFT ჩვენს ცხოვრებაში დარჩება. შეიძლება შეამციროს ბიუროკრატია. მაგალითად წარმოიდგინე, რომ სახლის გაყიდვა გინდა და იმის მაგივრად რომ საბუთების რიგი დაიკავო, მიხვიდე სადმე გადასაფორმებლად, მოაწერო ხელი და ა.შ. უბრალოდ გადარიცხავ თანხას და სახლის NFT შენი გახდება. აქამდე შეიძლება შორია, თუმცა ძალიან შორიც არა, მოგვწონს თუ არ მოგვწონს ვირტუალური სამყარო თანდათან უფრო რეალური ხდება.